دور همی ها

ما با دل مان هنوز مشکل داریم
صد سنگ بزرگ در مقابل داریم
معشوق، خودش می بُرد و می دوزد
انگار نه انگار که ما دل داریم

جلیل صفربیگی

عیشم مدام است از لعل دلخواه                                          کارم بکام است الحمد لله

ای بخت سر کش تنگش ببر کش                                   گه جام زر کش گه لعل دلخواه

ما را به رندی افسانه کردند                                              پیران جاهل شیخان گمراه

از دست زاهد کردیم توبه                                                 وز فعل عابد استغفر الله

جانا چه گوییم شرح فراقت                                       چشمی و صد نم جانی و صد آه

کافر مبینا داین غم که دیده است                                   از قاتلت سر واز عارضت ماه

شوق لبت برداز یاد حافظ

درس شبانه ورد سحر گاه

دل خوشی با غزلی تازه ، همینم کافی ست!                تو مراباز رساندی به یقینم کافی ست

قانعم ، بیشتر از این چه بخواهم از تو                     گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست

 گله ای نیست ، من و فاصله ها همزادیم                گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست

 آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن!             من همین قدر که گرماست زمینم کافی ست

 من همین قدر که با هال و هوایت گهگاه                برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست

 فکر کردن به تو یعنی غزلی شور انگیز               که همین شوق مرا ، خوب ترینم کافی ست

((محمد علی بهمنی))

عاشقی قسمت مابود كه بى بال شديم

دل به فرياد سپرديم ولى لال شديم 

ما به اين حنجره گفتيم كه لب وا نكند 

عاقبت پاى سكوت دلمان چال شديم

خواستن همیشه توانستن نیست ،

گاهی داغ بزرگی ست

که تا ابد بر دلت می ماند....